σημειοφωνία

η, Ν

(ψυχ.) θεραπευτική μέθοδος τών διαταραχών τού προφορικού και γραπτού λόγου με τη χρησιμοποίηση ειδικού οργάνου, τού σημειοφώνου.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σημείο + -φωνία (< φωνή). Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στον Π. Χιώτη].